Montbeliarde
Montbeliarde (czyt. mąbejard)
Symbol polski MO
Typ użytkowania: mleczno-mięsny
Przodkowie tej rasy przybyli do Francji w XVII wieku ze Szwajcarii. Obecna nazwa pochodzi od księstwa Montbéliard, została przyjęta w 1870 roku i dzięki lekarzowi weterynarii M. Boulland rasa została oficjalnie uznana w 1889 roku. Rok później otwarto księgi zarodowe w Besançon, a w 1901 roku zostały ustanowione pierwsze towarzystwa zajmujące się promocją i hodowlą tej rasy. W 1994 roku do populacji Montbeliarde dodano około 5% krwi rasy holsztyńsko-fryzyjskiej i uznano dalsze zwiększenie się jej udziału za pożądane. Skutkowało to tym, iż obecnie jest to bydło lżejsze i bardziej eleganckie w swoich proporcjach niż masywny Simental, od którego się wywodzi.
Umaszczenie Montbeliarde jest czerwono-białe, ale głowa, nogi, brzuch i wymię są białe.
Jest zaliczane do bydła średnio wcześnie dojrzewającego. Pierwsze wycielenia przypadają w 26-34 miesiącu życia jałówek. Okres miedzywycieleniowy wynosi 370-393 dni. Cielęta bardzo szybko przyrastają.
Zwierzęta są rosłe i dobrze umięśnione. Krowy Montbeliarde osiągają 135-140 cm w kłębie i ważą średnio 685 kg, natomiast byki 148 cm przy wadze 1100-1200 kg. Rasa ta jest znana z mocnych nóg i dobrych, zdrowych wymion.
Średnia wydajność mleczna to ok. 8000 kg mleka przy zawartości tłuszczu 3,9% i białka 3,4%. Tradycyjnie mleko jest przetwarzane na sery Emmental i Gruyere, dzięki temu że 75% całej populacji rasy Montbeliarde posiada gen Kappa Kazeiny BB i AB. Najlepszą wydajność mleczną uzyskują w 3.-4. laktacji, około ¼ populacji krów to sztuki, które ukończyły 5 laktacji, a wiele z nich kończy ich kilkanaście.
Poszukiwane są zwłaszcza krzyżówki rasy Montbeliarde z Charolaise ze względu na doskonałe właściwości takiej wołowiny. W porównaniu do czystych HF rasę Montbeliarde dodatkowo charakteryzują znacznie niższe wymagania środowiskowe (jakość obór), mniejsze wymagania co do jakości pasz, mniejszy pobór suchej masy oraz lepsze wykorzystanie pobranej paszy.
Bydło rasy Montbeliarde jest bardzo odporne na zmiany klimatyczne (upalne lata, mroźne zimy). Może być utrzymywane w gospodarstwach leżących nawet powyżej 700 m n.p.m. i tam wypasane na pastwiskach. W tych okolicach często panują ostre zimy, a mimo to bydło tej rasy doskonale przystosowało się i jego wydajność mleka w okresie laktacji wynosi ponad 6000 kg, o zawartości tłuszczu - 3,6-4,36 % i białka - 3,01-3,36 %.
Zalety:
- odporność na mastitis (niski poziom komórek somatycznych)
- wysoka płodność
- długowieczność (24% krów dożywa powyżej 5 laktacji)
- łatwość wycieleń (głównie w krzyżówkach z HF oraz rasami mięsnymi)
- wysoka wartość rzeźna cieląt
- niskie wymagania środowiskowe
