Wysoka oszacowana wartość hodowlana buhaja i wysoka powtarzalność cech u jego córek nie zawsze idą ze sobą w parze. Łatwo to zaobserwować na kilku przykładach poniżej.

Najwyższą wycenę długowieczności (LV) wśród buhajów firmy CRV wycenionych konwencjonalnie ma Blarinckhorst Romeo - 537 dni przy 99% powtarzalności.

Najwyższą wycenę długowieczności (LV) wśród buhajów firmy K.I.SAMEN wycenionych konwencjonalnie ma Malki – 768 dni przy 99% powtarzalności.

Najwyższą wycenę długowieczności (LV) wśród buhajów firmy CRV wycenionych genomowo ma Delta Marloo - 932 dni przy 61% powtarzalności.

Wśród młodych buhajów powtarzalność cech wartości hodowlanych jest niewysoka. Przykładem może być Delta Treasure. Jest to buhaj wysoko wyceniony genomowo pod względem indeksu długowieczności - LV 1248 dni przy powtarzalności dla tej cechy zaledwie 53%!

Patrząc na wartości hodowlane, od razu widać, że młodzież wyceniona genomowo wypada znacznie lepiej niż stare, sprawdzone na córkach buhaje. Ale czy faktycznie te młode buhaje są lepsze?

Wartość hodowlana dla długowieczności Delta Treasure jest wyższa niż wartość hodowlana Mascola wycenionego konwencjonalnie (690 dni). Co to oznacza? Wartość hodowlana buhaja wycenionego na tysiącach córek jest niższa niż ta widziana „w genach” oraz oszacowana na podstawie indeksu rodowodowego. Jest to poza wszelką normalną logiką oraz każdym modelem matematycznym i prawdopodobnie są tutaj popełniane duże błędy obliczeniowe.

Odchylenie standardowe dla długowieczności całego życia to około 220 dni. Nie jest możliwe zobaczyć tylko „w genach” i na podstawie indeksu przodków (½ ojciec x  ½ matka) ile dodatkowych dni życia zyska córka buhaja. Już zdrowy rozsądek podpowiada, że jest to za mało! Aby hodowla bydła mogła nadal się rozwijać, trzeba stawić czoła faktowi, że cały system genomiki jest pełen błędów, a chów wsobny nabiera rozpędu. Jałówki są wyraźnie gorsze niż ich przodkinie (wyższe i węższe) ale ich wartość hodowlana oceniona genomowo obiecuje im niemal wieczne życie!

Drugą bardzo niepokojącą sprawą jest wysokość ocenianych buhajów. Im większe zwierzęta, tym szybciej ich nie ma. Innymi słowy: nie trzeba powiększać rasy. Potwierdzają to badania naukowe oraz hodowcy na całym świecie. Dwa wyżej wymienione buhaje z firmy CRV osiągają 98 punktów za wysokość, podobnie Mascol. Natomiast buhaj wyceniony genomowo na LV 1248 dni osiągnął 110 punktów za wysokość! Nie jest to logiczne i zgodne z najnowszymi badaniami. Dowodzi jedynie, że indeks LV jest przeszacowany genomowo. Niestety, że tak jest, dowiemy się dopiero za 8 lat, jak będą już dostępne dane z wyceny jego córek.

W przypadku buhajów stacji K.I.SAMEN przykładem niech będzie buhaj Maik oraz jego synowie: Ashburton, Malki, Mentor. Buhaj Maik ma bardzo wysoki Praktyczny Indeks Długowieczności. Po V wycieleniu żyje aż 45% jego córek, przy średniej holenderskiej 26%.

Indeks	Maik	Ashburton	Malki	Mentor
LV (dni)	746	447	768	587
Wysokość (punkty)	98	100	99	101

Wśród buhajów HF odmiany czerwono-białej na szczególną uwagę zasługuje buhaj Timeless. Jest to buhaj 12-letni, który do dnia dzisiejszego żyje i produkuje nasienie. Jest wyceniony konwencjonalnie na tysiącach córek. Indeks LV to 702 dni (przy powtarzalności 99%), wysokość buhaja oszacowano na 103 punkty. Na uwagę zasługuje jego Praktyczny Indeks Długowieczności – po 4 wycieleniu z jego córek żyje aż 57% (podczas gdy średnia holenderska to 41%).